7 دلیل گوش ندادن کودکان به والدین و بررسی راهکارها
امروز قصد داریم در مورد گوش ندادن کودکان به نصیحتها و صحبتهای والدین و معلمان صحبت کنیم.
خیلی از والدین همیشه شکایت دانند که کودک آنها هیچ اهمیتی به صحبتهای آنها ندارند، و این موضوع برای آنها به یک چالش تبدیل شده است.
آنها همیشه به دنبال یک راهکار از ذهن خودشان هستند و سعی میکنند تا با آموزشاتی که از دوران بچگی خودشان به یاد دارند سعی در تربیت کودکشان کنند.
اما متأسفانه از این راه هم موفق نمیشوند و مقصر اصلی را کودک خود میپندارند و احساس میکنند که فرزندشان باید تنبیه بدنی شود.
اما در این لحظه باید یک هشدار جدی به والدین بدهیم که با انجام اینکار در عصر امروز و با توجه به اجتماعی بودن جمعیت، ضربه بدی به اعتماد به نفس کودک و همچنین به عزتنفس او وارد میشود.
پس چگونه باید کودکان را مجبور به گوش کردن نصیحتهای خودمان بکنیم؟
مطمئناً هیچ کودکی حاضر به قبول کردن اجبار نخواهد شد. چز با یکسری شرایط، در بخش بالا اشاره کردیم.
حتی اینکه والدین به فکر این باشند که با اجبار سعی کنند فرزندانشان را نصیحت کنند، یک راه اشتباه هست.
سؤال درست این هست که بپرسیم چگونه بتوانیم به کودکان نزدیک شویم و آنها صحبتها و نصیحتهای ما را قبول کنند؟
این سؤال و نگاه متفاوت به کودک و صحبت با او، نشاندهنده آگاهی بالای والید از تربیت کردن کودکان هست.
امروز قصد داریم به این مباحث بپردازیم و برای والدین به وضوح توضیح دهیم که دلایل گوش ندادن کودکان به صحبتهای آنها چیست؟
از فرزندتان خود خیلی بیسر و صدا و خیلی منطقی، خواستهاید کاری انجام دهد.
اما بجای اینکه کاری را انجام دهند، شروع کردن به سروصدا و غر زدن که من این کار را انجام نمیدهم!!
شاید حتی جوابی به حرفهای شما ندهند و بیتفاوت باشند. در این زمان از خود میپرسید که شاید آنها صدای من را نشنیدهاند.
شما احساس میکنید که بهسرعت در چرخه آشنای “تکرار کردن یک صحبت برای کودکان در جهت انجام کار قرار گرفتهاید.”
در این صورت در هر زمان باید از او بخواهید که به صحبتهایش اهمیت دهد و در ذهن خود چند بار تکرار کند تا صحبتهای شما را به خاطر بسپارد.
و سپس این اتفاق میافتد – فیوز خاموش میشود. در لحظه شکست مطلق، او همان خواستههایی را که چند دقیقه قبل بیسر و صدا مطرح کرده بود، فریاد زد.
نکته اینجاست، اگر میخواهید با عدم پاسخگویی فرزندتان کنار بیایید، اولین کاری که باید انجام دهید این است که بفهمید چرا او به او صحبتهای شما گوش نمیدهد.
بیشتر اوقات، عدم پاسخگویی او یک علامت است تا یک مشکل واقعی. شاید مشکل در بخش حافظه شنیداری کودک وجود داشته باشد که حتما باد پیگیری کنید.
اگر از ریشه به این موضوع نپردازید، تقریباً مطمئناً شاهد از نگاه شما یک مورد ساده از «نشنیدن» خواهد بود که به مشکلات رفتاری بزرگتری مانند عصبانیت، سرپیچی و عقبنشینی تبدیل میشود.
آیا والدین مقصر گوش ندادن کودکان هستند؟
سؤال خوبی بود! چرا آنها صحبتهای شما را متوجه نمیشوند؟ چرا باید چیزی را بارها و بارها تکرار کنید تا زمانی که خود را در حال فریاد زدن ببینید؟
قبل از اینکه ادامه دهیم، مطمئن شوید که هرگونه شرایط پزشکی بالقوهای را که ممکن است بر شنوایی یا درک فرزندتان تأثیر بگذارد را بررسی کرده باشید.
اگر مطمئن هستید که گوشهای فرزندتان هیچ مشکلی ندارد، ادامه مطلب را بخوانید.
کودکان در هر سنی – از کودکان نوپا تا نوجوانان – نیاز زیادی به انرژی دارند.
هنگامی که کودکان فرصتی برای اعمال قدرت خود به روشهای مثبت ندارند – انتخاب لباس برای پوشیدن، انتخاب غذای شام، انتخاب بازیای که انجام میدهند و غیره – قدرت خود را به روشهای منفی اعمال میکنند.
از آنجایی که کودکان کنترل بدن و زبان خود را در دست دارند، رایجترین (و ناامید کننده) جنگ قدرت، زمانی رخ میدهد که کودکان از بدن و زبان خود برای به چالش کشیدن خواستههای والدین استفاده میکنند.
با انتخاب گوش نکردن، کودکان میتوانند قدرت خود را ابراز کنند. این رفتار یک راه ساده است، که در آن کودکان نیاز خود را به کنترل و تصمیمگیری بیشتر در زندگی خود بیان میکنند.
ما پیشنهاد نمیکنیم که اجازه دهید آنها به هر روشی متصل شوند.
با این حال، با اجرای برخی از تکنیکهای فرزند پروری مثبت که بهراحتی قابل یادگیری هستند، میتوانید به فرزندان خود قدرتی در محدوده خود بدهید.
با انجام این کار، همکاری فرزندان شما بهبود مییابد و چرخه ترسناک “تکرار – یادآوری – تکرار – یادآوری” بهپایان میرسد.
آیا “گوش نکردن” فقط یک حس از طرف شما است؟
قبل از اینکه به استراتژیهای بهبود گوش ندادن کودکان بپردازیم، این سؤال را در نظر بگیرید – وقتی میگویید فرزندتان «گوش نمیکند» دقیقاً به چه چیزی اشاره میکنید؟
هنگامی که با والدین صحبت میکنیم، «گوش ندادن کودکان» معمولاً به یک اصطلاح کلی ختم میشود، که مسائل بیشماری را پوشش میدهد.
از آنجایی که “نشنیدن” بسیار گسترده است، یافتن راهحل میتواند دشوار باشد.
ما نمیگوییم که هیچ زمانی وجود ندارد که فرزند شما کاملاً حرفهای شما را نادیده بگیرد. البته که این اتفاق میافتد.
با این حال، در اغلب موارد، این موضوع آنقدر درباره «نشنیدن» نیست، بلکه در مورد برخی از مسائل اساسی است.
آیا او خسته، گرسنه است یا حالش خوب نیست؟ یا، آیا یک مشکل عمیقتر وجود دارد که باعث میشود آن را مانند…
مشق شب؟
زمان خواب؟
ناامیدی از خواهر و برادر؟
پیشنهاد میکنیم که هر قطع ارتباط را، زیر چتر “نشنیدن” قرار ندهید.
تحقیق کنید و دریابید که واقعاً چه اتفاقی میافتد، و سپس میتوانید یک برنامه عملی برای رسیدگی به گوش ندادن کودکان، ارائه دهید.
اکنون، اگر واقعاً یک مورد معمولی برای گوش ندادن کودکان است، در اینجا 7 مرحله وجود دارد که میتوانید انجام دهید تا مطمئن شوید که فرزندانتان واقعاً شما را میشنوند.
7 گام برای جلوگیری از گوش ندادن کودکان
1. توجه آنها را بهدست آورید
وقتی به توجه فرزندتان نیاز دارید، مطمئن شوید که توجه او را به خود جلب میکنید و این به معنای تماس چشمی است.
وقتی خود را پایین میآورید و به چشمان او نگاه میکنید، نه تنها تأیید میکنید که او میتواند شما را ببیند و بشنود، بلکه ارتباطات را نیز تقویت میکنید.
این به این معنی است که ممکن است مجبور شوید از لباسشویی فاصله بگیرید یا کاری را انجام دهد و به اتاق خودش برود.
نزدیکی مهم است – شما با او صحبت نمیکنید یا از اتاق دیگر او را صدا نمیکنید – شما با او از نزدیک صحبت میکنید.
2. بیان صحبت خود را تغییر دهید
یکی از دلایل گوش ندادن کودکان این جملات هست: به برادرت دست نزن، در سالن ندوید، با غذای خود بازی نکنید یا جمله زیر را نخوانید. یا با لحن تند بگویید “ببینید من آنجا چهکار کردم؟!!”.
جملات دستوری منفی مانند “نباید” و “ندوید” از کودکان میخواهند که روند گوش ندادن را دو برابر کنند. کودکان باید به دو سؤال پاسخ دهند:
1) چهکاری را نمیخواهید انجام دهم؟
2) بهجای آن چهکاری میخواهید انجام دهم؟
این گیجکننده و متناقض است. بهعنوان مثال، اگر پدر بگوید “برادرت را دست نزن”، کودک باید رفتار فعلی را متوقف کند و رفتار جایگزین مناسب را شناسایی کند – اگر نمیتوانم او را لمس کنم، آیا این بدان معناست که نمیتوانم او را در آغوش بگیرم؟ آیا میتوانیم تنهایی بازی کنیم؟ آیا میتوانم به او چیزی بدهم؟ اگر از مادرم بپرسم شاید اجازه بدهد که برادرم را در آغوش بگیرم و یا با او بازی کنم؟!
در عوض، به فرزندتان بگویید که چهکاری انجام دهد.
بهجای «به برادرتان دست نزنید»، «وقتی برادرتان را لمس میکنید از لمسهای ملایم استفاده کنید» یا «برادرت نمیخواهد در حال حاضر او را لمس کنید، لطفاً تا زمانی که ما در ماشین هستیم، دستهایتان را روی هم قرار دهید» را امتحان کنید. “
بهجای “اسباب بازیهای خود را روی زمین نگذارید”، بگویید “لطفاً اسباب بازیهای خود را در جعبه اسباببازی قرار دهید” را امتحان کنید.
بهجای «در راهرو ندوید»، «لطفاً در سالن آرام راه بروید» را امتحان کنید.
3. یکی از دلایل گوش ندادن کوکان ، بله نگفن شماست
یک لحظه درباره این موضوع فکر کنید. واکنش عادی و غیرعادی شما به 100 درخواستی که هر روز از فرزندتان دریافت میکنید چیست؟ نه، درسته؟
وقتی با درخواستها بمباران میشوید، بررسی دقیق آنها سخت است، بنابراین فقط باید پاسخهای آماده ارائه دهید.
مثلاً در اکثر اوقات میگویید: “نه، امروز نه”. “نه، من برای این کار وقت ندارم.”
اما وقتی “نه” پاسخ دائمی شماست، جای تعجب نیست که بچهها به درخواستهای شما گوش نمیدهند! دلایلی بیابید که بیشتر اوقات بله بگویید.
پاسخهای «بله» شما باعث تعجب و خوشحالی فرزندتان میشود و باعث میشود وقتی چیزی میخواهید، توجه بیشتری نشان دهد!
به جای «نه، نمیتوانیم به پارک برویم»، بگویید «پارک عالی به نظر میرسد! جمعه بعد از مدرسه میرویم یا صبح شنبه؟» را امتحان کنید.
بهجای «نه، نمیتوانید بستنی بخورید»، بگویید «بستنی خوشمزه است! برای دسر شنبه یا یکشنبهشب میخواهید؟» را امتحان کنید.
در حالی که هنوز موقعیتهایی وجود دارند که نیاز به یک «نه» سخت دارند، با دادن «بله» بیشتر، شانس فرزندتان برای گوش دادن به حرف های را افزایش میدهید.
4. سخنان خود را کوتاه کنید
یکی دیگر از دلایل گوش ندادن کودکان سخنان طولانی بودن آن هست. مثلا: “پسرم قصد دارم کاری را به تو بگویم و ادامه صحبت … “.
در این زمینه بهخصوص مادران، تمایل دارند که یک پاسخ پنج ثانیهای را به یک صحبت پنج دقیقهای تبدیل کنند!
وقتی سعی میکنید توجه فرزندتان را جلب کنید، تا حد امکان جملات شما باید کوتاه باشد و او حتی زمانی برای نظر دادن و جلبتوجه شما نخواهد داشت!
در این صورت او چارهای جز انجام دادن کاری که به او گفتید را ندارد.
البته در این روش نباید زیادهروی کنید، زیرا کودک احساس بیاعتنایی را از شمت شما حس میکند.
5. پیشاپیش تشکر کنید
با انجام این روش اعتمادسازی، به فرزندان خود کمک کنید تصمیم درست بگیرند.
در این 2 روش صحبت کردن دقت کنید: “از اینکه حوله را بعد از حمام آویزان کردید متشکرم” بیشتر از جمله “بهتر است دیگر هرگز حوله شما را روی زمین نبینم”، فرزندان شما را به رفتار خوب تشویق میکند.
با این روش، حتی کودکان انتظارات ما را برآورده میکنند، اگر با آنها رفتار مثبتی داشته باشیم.
پیش از موعد به آنها بگویید که به آنها در انجام کار درست اعتماد دارید، خطوط ارتباطی بین شما و کودک را تشویق میکند و احتمال انجام کار را افزایش میدهد.
6. اطمینان از درک صحبتهای شما
یک راه ساده برای اطمینان از اینکه فرزندتان شما را شنیده و درک کرده است، این است که از او بخواهید حرف شما را تکرار کند.
در زمینه پزشکی، مطالعات نشان داده است که 40 تا 80 درصد از اطلاعاتی که پزشکان به بیماران منتقل میکنند، یا بهطور کامل فراموش شدهاند یا اشتباه درک میشوند و به یاد داشته باشید که این افراد بزرگسال هستند، نه فقط کودکان.
برای مبارزه با این سوءتفاهم، پزشکان شروع به استفاده از یک روش آموزشی کردهاند، که از بیماران دعوت میکند تا پزشک را به دستورالعملهای درمانی که بهتازگی دریافت کردهاند «تکرار» کنند.
نشان داده شده است که این روش، بهطور قابلتوجهی حفظ اطلاعات در بیماران را افزایش میدهد.
از همین ابزار میتوان بهطور مؤثر در مورد کودکان استفاده کرد.
هنگامی که تماس چشمی برقرار کردید و صحبت خود را کوتاه کردید و بهوضوح بیان کردید که میخواهید فرزندتان چهکاری انجام دهد، با آرامش از کودک خود بخواهید آنچه را که شنیده است تکرار کند.
با این روش، شاهد بهبود فوری در ارتباطات و همکاری در خانه خود، خواهید بود.
7. پیشنهاد یک کار بدهید
اگر دیدید کاری ناتمام مانده است، وارد یک سرزنش بزرگ نشوید، فقط نگاه کنید: “یک ژاکت روی زمین میبینم” یا میتوانید بپرسید: “برنامه شما برای مراقبت از این ژاکت چیست؟”
“برنامه شما چیست؟” این یکی از استراتژیهای بسیار خوب، برای اجتناب از جنگ قدرت بین والدین و کودک است.
این روش بسیار توانمند است. زیرا از طرف شما فرض میکند که آنها برنامهای دارند و به فرزند شما فرصتی میدهد تا چهره خود را حفظ کند و اگر قبلاً برنامهای نداشته است، سریعاً برنامهای در لحظه ارائه دهد!
بهطور مثال میگوید: “اوه بله! من قصد داشتم ژاکت را بلافاصله بعد از اتمام ناهارم در سر جایش قرار بدهم.”
در این لحظه این کار به شما فرصتی میدهد تا در هنگام صحبت کردن یک چرخش مثبت در ایجاد یک رابطه عالی ایجاد کنید! “خیلی عالی، من واقعاً از کمک شما سپاسگزارم، پسرم (دخترم).”
جمعبندی نهایی
به یاد داشته باشید که «نشنیدن» همیشه باید برای ما زنگ خطری باشد. اگرچه ممکن است از طرف آنها چالشبرانگیز یا بیعلاقه به نظر برسد، اما بهاحتمال زیاد راهی برای جلبتوجه ما یا ابراز نیاز آنها بهقدرت است.
کودکان و بزرگسالان بهطور یکسان نیاز به دیده شدن و شنیدن دارند. وقتی این نیاز برآورده نشود، کودکان دیگر به حرف ما گوش نمیدهند.
ممکن است غیرمنطقی به نظر برسد، اما این موضوع همیشه شکایت شماره یک اکثر والدین است.
اگر لجبازی کردن و دریافت حس قدرت، مانند گوش ندادن باعث ایجاد استرس در خانواده شما میشود، پیشنهاد میکنیم که حتماً از مشاوره رایگان مجموعه قاصدک دانش استفاده کنید تا بتوانید راهکارهای بیشتری را برای بهبود گوش ندادن کودکان دریافت کنید.
ما عاشق کمک به والدین برای حل این مشکل هستیم. مجموعه قاصدک دانش تا به حال به خانوادههای بسیار زیادی همانند شما کمک کرده است.
دیدگاهتان را بنویسید